Werkgroep Buitenveldert: 30e groepsverslag-ma.15.6.09-20 uur: 11 personen.

Opening en bepaling gespreksonderwerp. De gespreksleider opent de bijeenkomst, heet de aanwezigen welkom, met name de beide nieuwelingen, die hij uitnodigt aan het einde van de gespreksronde hun mening over de komende avond te geven. Hierop volgt de uitnodiging tot het bepalen van een gespreksonderwerp.

A doet een voorstel. Hij vertelt over zijn eigen zoektocht naar oplossingen voor zijn dringende drankzucht, waarin hij bij tijd en wijlen zijn pijnlijke machteloosheid ervaart. Dit heeft hem ertoe gebracht zich te orienteren op het gebied van medisch/technische ingrepen zoals het implanteren in het lichaam van anti-alcohol middelen. Hierbij speelt gevoelsmatig een rol, de verantwoordelijkheid tegenover zijn opgroeiende kinderen en de wijze waarop hij in dit verband zijn rol als vader invult.

Hij voelt zich in deze situatie erg onzeker en zou graag horen hoe anderen, resp. vanuit de ouderrol, dan wel indertijd als opgroeiend kind, hierin hebben gehandeld. Na enige uitwisseling van reacties wordt men het eens het onderwerp als volgt te formuleren:
Is het raadzaam dat de ouder de kinderen betrekt bij het aanpakken en oplossen van het eigen verslavingsprobleem van deze ouder? Wat zijn de ervaringen van de groepsdeelnemers en hebben zij het gevoel dat een en ander op den duur in een gezond evenwicht voor alle betrokkenen heeft geresulteerd?

B opent de ronde en meldt dat de vader van zijn ex-partner alcoholist was en zijn dochter zelf daarvan afstand had genomen, terwijl hij zelf nu heel goed contact met deze ex-schoonvader heeft. Daarnaast signaleert hij in zijn familie een aantal andere verwanten met verslavingsproblemen tot en met een oom die als ‘stille’ alcoholist wel onder invloed met 4 paarden in de vaart terechtkwam – met zijn dochter heeft hij nu geen contact maar het zal hem niet verbazen als ook zij in dit soort problemen verstrikt raakt. Tenslotte, meent hij, draagt eenieder een eigen verantwoordelijkheid, ook in dit opzicht.

C: Ik vind dit een zeer herkenbaar onderwerp. Zegt: op dit moment zijn mijn eigen kinderen nog te jong voor deze problematiek en ik hoop dat zij te zijner tijd stabieler zullen zijn dan ik – ik heb mijn eigen vrouw zeer bewust gekozen – had indertijd vriendschap met een kind van een verslaafde waar ik veel logeerde – dan kom je toch in een ander milieu – vraag mij trouwens af waarom mijn vrouw mij heeft gekozen; misschien werd zij wel of niet bewust toch aangetrokken door mijn ‘gebruik’? Voor een deel zijn dit vragen die misschien nog wel eens tussen ons aan de orde zullen komen. Duidelijk is in ieder geval wel dat ons ontwikkelingsproces nog niet is afgerond. Op zich is daar naar mijn mening ook niks mis mee, want we zijn nog jong en trouwens gezond. Dus ik hou mij niet zo bezig met vragen over een ‘verkeerde keuze’, want daar zie ik het nut niet zo van in.

D: ik vind het moeilijk hierover te praten: ben opgegroeid midden in een familieprobleem: mijn ouders waren verschrikkelijk met elkaar; mijn moeder kwam bij me toen mijn dochtertje 2 jaar was: ik dacht: nu wordt alles anders – zelf dronk ik niet – maar mijn moeder was niet gelukkig – ik kreeg rillingen en was bang – van de ene op de andere dag ben ik toen zelf gaan drinken – met veel moeite is dat weer overgegaan – toen heb ik ook 20 jaar niet gedronken – tot een paar jaar terug – toen begon ik weer – ik snap het niet, ben boos op mezelf dat ik niet kan kappen – wist niets van alcohol – moet morgen iets ergs ondernemen – heb nu weer gedronken – begrijp nu ook waarom ik ‘t zover is gekomen – er is iets gebeurd….

E: heb laatst weer eens gelezen in het boek ‘De moed om te veranderen’, onder anderen over verslavingsgevoeligheid door het verleden – door gedachten aan vroeger – over de vraag hoe je die weg krijgt – hoe je die zaken onder controle krijgt – het centraal geheugen werkt feilloos als kompas – heb wel stief-kinderen maar geen eigen – had een Surinaamse vriendin – denk soms wel aan vroegere relaties en denk dan dat ik alles kon doen waar ik zin in had – vroeger beschouwde niemand zich als verslaafd – in het artisten-wereldje is de kliniek een aardig avontuur – Keith Bakker ken ik heel goed – de kliniek in Schotland ook – heb zelf contact met een mix van betrouwbare makkers. In de zomer had ik het voor ‘t eerst in tien jaar moeilijk met drank – de overgang van het seizoen viel mij moeilijk – ik heb een aantal klussen nodig om structuur in mijn dagen te brengen – heb last van gebrek aan discipline.

F: ik verwijt D dat zij heeft gesproken en daarbij tevens heeft gemeld dat zij vandaag heeft gedronken: dat is in strijd met de gespreksregels van de groep dan te spreken….

D staat op en meldt dat zij naar aanleiding van de uitlating van F thans de groep verlaat en volgende week zal terugkomen.

De gespreksleider betuigt zijn spijt omtrent deze botsing en spreekt de hoop uit dat D volgende week inderdaad wel weer present zal zijn – nota bene: regel 4 van de gespreksregels luidt: we hebben geen kritiek op elkaar.

G: mijn herinnering aan mijn actieve verslavingsperiode betreft vooral het overwegend egoisme. Al naarmate ik de weg kwijtraakte nam dat egoisme heel gewoon toe en drukte al het andere weg. Ik vond mezelf dus belangrijker dan wat of wie anders ook. En als ik al aandacht schonk aan iets buiten mezelf, dan moest iedereen dat ook goed weten en hoera roepen….. Nu geloof ik dat herstel van een verslaving begint met bescheidenheid te beoefenen. Gewoon je mond te leren houden. Er is voorlopig meer dan genoeg herstelwerk te verrichten in je eigen tuintje. Iets heel anders is natuurlijk de vraag of en zo ja, in hoeverre je kind(eren) schade hebben ondervonden van je verslavingsgedrag. Dat weet ik nog steeds niet, maar ik vrees dat absoluut wel. En dan ontstaat natuurlijk meteen de vraag of daar iets aan gedaan kan worden. Ik denk het wel. Alleen is dat dan weer een kwestie van geduld, begrip, geen grote woorden, maar in alle bescheidenheid constructieve wegen zoeken om de relatie (weer) te repareren en niet boos te worden als je geen ‘dank-je’ krijgt. En evenmin als je merkt dat je eigen kind met net zo’n halve zool aan de haal gaat als je vroeger zelf was. Een goede training in bescheidenheid….

H: ik heb niets te zeggen, behalve dat ik het incident met F ernstig vind.

I: ik kom uit een gezin zonder drank of drugs – mijn hele familie is soepel – zelf ben ik niet zo, maar ik kan ‘t van een ander ook niet zo maar hebben – heb dan geen geduld – voel me erg aangetrokken tot het risicogedrag van kunstenaars – mijn eigen vrienden gebruiken niks – heb beide polen in mij – heb geen kinderen – dus ook geen overdracht en verantwoording – ben altijd een buitenbeentje geweest en intolerant ten opzichte van drugs = dat is gewoon zelfbescherming.

J: mijn ouders waren niet problematisch – heb zelf een veilige keuze gemaakt – een dochter is problematisch – stukje eigen schuld – bang dat zij een verkeerde keuze maakt – was jaren onder behandeling – als vader ben ik bezorgd.

K: heb twee dochters – mijn eigen moeder gebruikte drank en pillen, mijn grootmoeder idem – mijn partner is stabiel en gereformeerd, zelf bovendien musicus – ben erg blij deze weg gevonden te hebben.

Hiermee is de gespreksronde compleet en krijgt A de gelegenheid te reageren, hij zegt: ik ben altijd en absoluut een liefhebbende vader geweest, maar heb sterk de neiging mijn verslavingsprobleem te projecteren op mijn omgeving. Ik bedoel hiermee te zeggen dat ik dan mijn gezin in zekere zin manipuleer door bijvoorbeeld met een grote mond anderen te zeggen hoe zij zich dienen te gedragen, terwijl ik als voorbeeld intussen volstrekt het tegenovergestelde laat zien en dus waardeloos ben. Ik zal daarom beter doen door mijn energie bij mijzelf te houden om mijn eigen gedrag in goede banen te houden. Dus in plaats van mij op te winden over mogelijk riskant gedrag van mijn omgeving, dien ik mijn eigen gedrag in dit opzicht ‘gezond’ te maken. Voor mij is dat een hele toer. Ik zal laten weten of ik daarin slaag.

De gespreksleider dankt voor het onderwerp en ieders inbreng, beeindigt het groepsgesprek, attendeert op de groepspot en sluit de bijeenkomst om 21.45 uur.

Amsterdam, 16 juni 2009.

————————————————————